عیدی: آدم باشید!

به نظر من که چی‏توز خیلی خیلی خیلی خیلی به‏تر است. از به‏تر هم به‏تر. چی‏توز دست‏کم قابلیت سرگرم شدن را دارد؛ اما بعضی چیزها و ایضا برخی کسان، حتا همین‏قدر هم چیز ندارند. منظورم از چیز همان قابلیت و این حرف‏هاست.

مثل این است که به طرف بگویی تو آدم دروغ‏گویی هستی و باید از امروز دیگر دروغ نگویی؛ یارو هم به جای این‏که فکری به حال رها شدن از دروغ‏گویی باشد، روز و شب این‏جا و آن‏جا داد می‏زند که بله! بیایید ببینید که فلانی به من گفته است خودت را اصلاح کن و دروغ نگو و این‏ حرف‏ها. بامزگی آن‏جاست که آقا یا خانم یارو، همه‏ی این‏ها را به انگیزه‏ی گوش به حرف بودن و مطیع بودن و این‏ها می‏گوید.

منظورم واضح است فکر کنم. هر سال رهبر انقلاب یک عیدی به مردم می‏دهند -و ایضا مسئولان-؛ و آن هم انتخاب نام یا عنوان برای هر سال است. اما مسئولین عزیز و محترم و گوش به حرف، انگار تنها وظیفه‏شان این است که بگویند ما باید امسال شکوفا بشویم و نوآور بشویم و حرف رهبر انقلاب را گوش کنیم و از این حرف‏ها. به جان مادرتان این‏قدر گوشه‏ی همه چیز و همه جا ننویسید سال نوآوری و شکوفایی. حال شریف‏مان به هم خورد از این همه عوامانگی و عوام‏زدگی و این چیزها. به جای این کارها یه خرده هم که شده آدم باشید؛ یا دست‏کم آدم بشوید.